มีชายผู้หนึ่ง เป็นผู้ที่ชอบสะสมพระและของขลังเป็นอย่างมาก ไม่ว่าพระที่ไหนดัง ของขลังที่ไหนมีชื่อ ไม่ว่าจะราคาเท่าไร ชายผู้นี้ก็จะทำทุกวิธีให้ได้พระ และของขลังนั้นมาให้ได้ อยู่มาวัน ชายผู้นี้ก็ได้ยินข่าวว่า มีพระสงฆ์รูปหนึ่ง ท่านเก่งในเรื่องคาถาอาคมเป็นอย่างมาก
สามารถหยั่งรู้เรื่องต่างๆได้ ชายผู้นี้จึงได้ออกเดินทางเพื่อไปตามหาพระสงฆ์รูปนี้ โดยทิ้งผู้หญิงแก่ๆคนนึงไว้ที่บ้าน ตลอดเวลาที่ชายผู้นี้ออกไปข้างนอก หญิงแก่ๆคนนี้ก็จะคอยชะเง้อมองว่า ชายคนนี้จะกลับมาเมื่อไรเค้าจะได้ทานข้าวมาหรือยัง จะเจออันตรายใดๆหรือไม่ แต่ก็ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ความกังวลของหญิงแก่ๆผู้นี้คลายลงได้ เรามาย้อนดูชายผู้นี้ เค้าเดินทางไปเรื่อย โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครสักคนนึงคอยนึกถึงแต่เค้าอยู่ จนได้เจอกับพระสงฆ์ที่เค้าร่ำรือกัน ชายผู้นี้จึงเข้าไปกราบนมัสการพระสงฆ์รูปนั้น พระสงฆ์จึงได้ถามชายผู้นี้ว่าา "ท่านเดินทางมาหาเรา ด้วยกิจอันใดหรือ" ชายผู้นี้จึงตอบว่า "กระผมทราบมาว่า ท่านเป็นพระชื่อดัง ที่สามารถหยั่งรู้ฟ้าดิน และมีคาถาอาคมที่สูงส่ง ดังนั้นท่านต้องมีของดี" พระสงฆ์จึงถามไปว่า "แล้วท่านก็มาที่นี่เพื่อที่จะขอของดีที่ว่านั่น ใช่หรือไม่" ชายผู้นี้ก็ตอบว่า "ใช่ครับ ท่านจะให้กระผมบูชาไปได้หรือไม่" พระสงฆ์จึงตอบว่า "เราในตอนนี้ไม่มีพระที่วิเศษหลงเหลืออยู่แล้ว แต่ท่านสิ ท่านยังมีพระที่วิเศษที่สุดในโลกอยู่" "จริงหรือครับ กระผมมีพระที่วิเศษขนาดนั้นอยู่เหรอครับ" ชายผู้นี้ถามด้วยความสงสัย พระสงฆ์จึงตอบว่า "ใช่แล้ว ท่านมีพระที่วิเศษอยู่แล้ว พระที่ท่านมีอยู่นั้น เป็นพระโพธิสัตว์ที่ศักธิ์สิทธิ์ที่สุดในโลกนี้" ชายผู้นี้ก็ถามไปด้วยความสงสัยอีกครั้งว่า "แล้วพระที่ว่านั้น อยู่ตรงไหนของโต๊ะพระหรือครับ แล้วมีลักษณะเป็นอย่างไร" พระสงฆ์จึงตอบไปว่า "เมื่อท่านกลับไปแล้ว ท่านก็จะเจอด้วยตัวของท่านเอง พระที่วิเศษของท่างองค์นี้ จะมีผมสีขาว ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ รองเท้าขาด" ชายผู้นี้จึงได้เดินทางกลับไปที่บ้านของตอนเอง เพื่อหาพระที่พระสงฆ์รูปนี้พูดถึง ระหว่างการเดินทาง ชายผู้นี้ก็คิดมาตลอดว่า เรามีพระแบบนั้นด้วยเหรอ ผมขาว เสื้อผ้าเก่าๆ รองเท้าขาดๆ ชายผู้นี้คิดมาตลอดทาง จนกลับมาถึงบ้าน เค้าก็รีบไปดูในห้องพระ แล้วก็หาพระที่มีลักษณะตามที่พระสงฆ์รูปนั้นบอก เค้าหาเท่าไรก็หาไม่เจอ พระที่มีผมสีขาว ใส่เสื้อผ้าเก่า สวมรองเท้าขาด ในใจเค้าก็คิดว่า พระสงฆ์รูปนั้นจะต้องโกหกเค้าแน่ๆ เค้าจึงตั้งใจจะกลับไปถามพระสงฆ์รูปนั้นอีกครั้ง ทันใดที่เค้าเปิดประตูห้องพระ เค้าก็พบกับผู้หญิงแก่ๆคนนึง ที่มีผมสีขาว ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ สวมรองเท้าขาด หญิงแก่คนนี้เข้ามาถามเค้าว่า "จะไปไหนอีกหรือ กินข้าวมาหรือยัง" เพียงแค่นี้ ชายผู้นี้ถึงกับคุกเข่า แล้วก้มลงกราบที่เท้าของหญิงแก่คนนี้ ซึ่งเป็นแม่ของเค้าเอง แม่ที่เค้าไม่เคยใส่ใจสักครั้ง แม่ที่คอยดูแล เป็นห่วงเป็นใยเค้า แต่เค้าไม่เคยที่จะสนใจเลยสักครั้ง แม่ที่เมื่อก่อนคอยอุ้มชูเค้า เคยใส่เสื้อผ้าสวยๆ ผมดกดำ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนแก่คนหนึ่ง ที่สวมเสื้อผ้าเก่าๆ ผมสีขาวๆ เป็นเพราะว่าเค้าไม่เคยใส่ใจเลย ชายผู้นี้จึงกราบลงกับเท้า แล้วก็บอกกับแม่ว่า "พระโพธิสัตว์ของลูก พระที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของลูก ลูกคอยแต่จะค้นหาพระจากนอกบ้าน โดยลืมไปว่า ยังมีแม่ แม่ที่เป็นพระโพธิสัตว์ของลูกรออยู่ที่บ้าน ลูกไม่เคยดูแลแม่เลย ทำให้แม่ต้องสวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ แม่ครับ แม่ผู้เป็นพระโธสัตของลูก จากนี้ลูกจะไม่ออกไปหาพระที่วิเศษจากข้างนอกอีกต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้ลูกรู้แล้วว่า ลูกมีพระที่วิเศษที่สุดในโลก อยู่ที่บ้านนี้ เป็นพระโพธิสัตว์ที่ในชาตินี้ลูกไม่อาจจะหาที่ไหนได้อีกแล้ว"
พอพูดจบชายผู้นี้ก็ได้กอดกับหญิงแก่ที่เป็นแม่ของตน ด้วยจิตสำนึกของลูกที่กลับตัว
พระที่วิเศษที่สุดนั้น หาใช่พระที่ผ่านพิธีการปลุกเสกที่ยิ่งใหญ่ไม่ แต่พระที่วิเศษที่สุดนั้น ก็คือพระที่คอยเลี้ยงดูและอุ้มชูเรามา คือ พ่อและแม่ของเรานั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น